Monday, May 28, 2007

Δύο συν ένα

.
Απόψε
στις πέντε ακριβώς
το απόγευμα
- αν έχουν κάποια σημασία
οι ώρες και τα χρονόμετρα-
το ένα μου πουλί
αυτό που φύλαγα
σαν τα μάτια μου
έφυγε
πέταξε μακριά.
Μια μικρή καρδερίνα ήταν
που είδε ανοιχτή
την πόρτα του κλουβιού της
- πάντοτε ανοιχτή την άφηνα -
και δοκίμασε
για μια στιγμή
τα φτερά της
είδε πως ήτανε γερά
κι έφυγε
στο γαλάζιο.
Δεν ξέρω πού είναι πια
πού πετάει
δεν μπορώ
- αν και θα το ’θελα πολύ -
να μάθω
πώς αλλάζει
το μόχθο σε τροφή
καθημερινή
δεν ξέρω ακόμη
αν τα μάτια της
έχουν μέσα τους
κάποια δική μου εικόνα
τότε που την πλησίαζα
με το νερό
στο τσίγκινο το τάσι
και της χάιδευα
απαλά το ράμφος
κι εκείνη
άρχιζε το τραγούδι.
Τίποτα δεν ξέρω πια
γι’ αυτήν.
Και μένουν μόνο
όσα μαζί
είχαμε ζήσει
κάτι εκδρομές
με το κλουβί της
στα πόδια μου σφιχτά
προστατευμένο
που την πρόσεχα
μην τύχει και μου ζαλιστεί
απ’ τις απότομες στροφές
του δρόμου
ή κάτι μέρες
που ήμουν λυπημένος
όπως όλοι μας
όταν φτάνουνε ώρες
λυπημένες
κι εκείνη τότε
καταλαβαίνοντας
απόλυτα
την κατάστασή μου
τραγουδούσε.
Δεν είναι και λίγο
την σήμερον ημέρα
να έχεις ακόμη στ’ αυτιά σου
ένα γλυκό κελάδημα
πού και πού
να σε κάνει πάλι φρέσκο!

Έχω όμως άλλα δυο μικρά
πουλιά
δυο όμορφα καναρινάκια
σ’ ένα κλουβί αυτά
μαζί
κι έχω πάντα
την πόρτα τους
κι αυτών
ορθάνοιχτη.

Κι όλο φοβάμαι
τώρα που πλησιάζει
η ώρα τους
μήπως αυτά
δε
φύγουν.

11 comments:

Ελπίδα said...

Κύριε Μπαρδάκο, έρχομαι πρώτη φορά στο μπλογκ σας. Διάβασα την συνέντευξή σας στο Έθνος και με άγγιξε πολύ. Αν είχα το ταλέντο σας, θα έλεγα τα ίδια κι εγώ!
Συγχαρητήρια, μ' αρέσει πολύ η ματιά σας στη ζωή!
Θα έρχομαι!
Καλές εμπνεύσεις!
Τα άλλα πουλάκια νιώθουν ελεύθερα μαζί σας! Δεν θα φύγουν!
Και τ' άλλο, ήξερε πόσο τ' αγαπήσατε!

el-bard said...

elpida
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα ήθελα να επισκεφθείς και το κύριο blog μου στη διεύθυνση el-bardakos.blogspot.com (εκεί είναι ουσιαστικά η παρουσία μου στο δίκτυο).

scalidi said...

Θα φύγουν, μη φοβάσαι. θα ανοίξουν τα φτερά τους και θα τα απλώσουν στο σύμπαν με αποφασιστικότητα. Θα μείνεις να τα ατενίζεις στον ορίζοντα που θα κόβουν ωραίες βόλτες και θα γυρνούν να σου τραγουδούν ευλαβικά και μ' ευγνωμοσύνη που τόσο ωραία τα φρόντισες και τα έκανες δυνατά και ικανά για να πετάξουν. Έχε τους εμπιστοσύνη :)))))

el-bard said...

Σταυρούλα,

Όμορφο!

Θ. Βοριάς said...

Καλησπέρα φίλε Λευτέρη, καλό καλοκαίρι!

el-bard said...

Θοδωρή, καλησπέρα!
Καλό καλοκαίρι και σε σένα. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή πάντως, στην περιοχή μου ρίχνει καρεκλοπόδαρα.

ioeu said...

ένα κλουβί κι ο κόσμος
αρκεί να ξέρεις να πετάς με το μυαλό σου...
στα μάτια της υπάρχει πάντα το καθρέφτισμα απ' το δικό σου βλέμμα, έτσι καθώς καθρεφτιζόταν μέσα σου το πέταγμά της...

εννοείς.

el-bard said...

ioeu
Εννοώ και ευχαριστώ.

Alex the Walker said...
This comment has been removed by the author.
ellinida said...

Μου άρεσε πολύ το κλείσιμο.

ellinida said...

Hρθα μετά από καιρό και το ξαναδιάβασα. Ξέρω τι είναι αυτό που μου αρέσει στα ποιήματα σου Λευτέρη. Είναι αυτή η παιδική απλότητα, που δεν είναι όμως διόλου απλότητα στην ουσία, σοφία είναι. Είναι που μου αφήνεις κάποιες φορές την αίσθηση που μου αφήνει ο Πρεβέρ, αγαπημένος πολύ.
Να είσαι καλά.