Thursday, February 22, 2007

Εποχές

Πάλι παλεύεις
με την άνοιξη
λες κι είσαι
ο χειμώνας.
Άστη να πάει στην ευχή
άστη να μας νικήσει
άστη να βγει
μονάχη της
στους δρόμους
και να πανηγυρίσει
με οσμές
να στολιστεί
με χρώματα
άστη να δούμε
αν μόνη της μπορεί

δεν ωφελεί
εσύ να αντιστέκεσαι
και να σκιαμαχείς
για έναν στίχο
για την απίθανη εκδοχή
ότι μπορεί και να νικήσεις
άσε που
στίχος
και άνοιξη μαζί
μπορούν να γίνουν
πρώτης γραμμής
σειρήνες
και τότε
άντε να ψάχνεις
σε ποια κεραία να δεθείς
να μη σε πάρει
ο χρόνος.
Άστη λοιπόν να δούμε
το μπορεί;

κάνε της χώρο
δώσε της γήπεδο
μην τόσο στενά
μαρκάρεις
να δούμε
αν το μπορεί
να μας φυτέψει
έρωτα
έτσι όπως το ’κανε παλιά
τότε που ήταν νέα.

Sunday, February 04, 2007

Διαβατήριο

.
Έξι η ώρα
χειμώνας
είναι βράδυ
και πια μπορώ
μες στα σκοτάδια
να κρυφτώ και
στις σκιές
που φτιάχνουνε
τα δέντρα
που φτιάχνουν
οι ευκάλυπτοι
κι οι φοινικιές
του δρόμου.
.
Μπορώ πια να κρυφτώ
κι άνετα να περάσω
χωρίς κανένας
να με δει
χωρίς κανείς
να μ’ αντικρίσει
σχεδόν χωρίς
ν’ αφήσω ίχνος.
Αν μάλιστα
φορώ και μαύρα
μαύρο σακάκι
παντελόνι και
πουκάμισο
παπούτσια
και εσώρουχα
δε θα με δει
ούτε κι αυτή
η ίδια η νύχτα.
.
Μόνο στα χέρια
θα κρατώ
ένα μικρούλη στίχο
υπόλειμμα ποιήματος
ξέφτι παλιάς αγάπης.
Αυτό θα δείξω
εγώ στην είσοδο
και θα περάσω
από το μέγα μαύρο
στο φως
που μ’ οδηγεί
ίσια
στην
αγκαλιά
σου.