Monday, October 08, 2007

Αλέξανδρε

Τόσα σπίτια
κατάφυτη η Σκίαθος από οικοδομές
οικίες μέσα στο πράσινο
χωρίς ντροπή
να το διακόπτουν
μέσα στο μαύρο των καμένων
μόλις διασωσμένες
από ήρωες πυροσβέστες
εμπρηστές
τόσοι οικισμοί
ρουμς του λετ

αεροπλάνα φέρνουν τουρίστες
να φαν σουβλάκι και γύρο
καταμαράν και δελφίνια εκ Πειραιώς
ανοίγουν δρόμους στη θάλασσα
χαρακιές που δεν κλείνουν
ολόκληρο νησί
παλεύει τους τουρίστες
κι ακόμη να το νικήσουν
να υποταχτεί
να πάει στο διάολο
όπως τόσα και τόσα

ίσως να φταίει γι’ αυτό
ο άγιος και προστάτης του
ο «να ’χαν ποτέ τελειωμό»
ίσως αυτός
να ευθύνεται που το νησί
ακόμη ταξιδεύει στο γαλάζιο
που ακόμη δεν ξόκειλε
στις ρήχες
και μπορείς ν’ αγναντεύεις
ακόμη από το Ρολόι
την ξεχασμένη καθαρεύουσα και
τους εμπόρους των εθνών
στο καθημερινό αλισβερίσι τους

έψαξα με νύχια και με δόντια να τον βρω
σ’ όλα τα σπίτια
στα παλάτια μέσα στα πεύκα
στα νεόδμητα τσιφτετέλια
και στους ρυθμούς
των βόρειων ξανθών γλωσσών
που πλαταγίζουν ηδονικά
πάνω στις παγωμένες μπίρες
στη γωνιά που πέθανε δεν ήταν
για μια στιγμή πίστεψα πως το φλας
θα έπιανε το σχήμα του
όμως όχι
δεν ήταν εκεί
ανήμπορος ο ψηφιακός πολιτισμός
να τον απαθανατίσει
κενό το κρεβατάκι
κι ο καναπές δίπλα στο τζάκι
άδειος ο σοφράς.

Τόσα σπίτια πια στην Σκίαθο
σε ποιο απ’ όλα κατοικείς;