Λογοδοσμένος

Μ' αρέσουν τα δαχτυλίδια
πάντα μου άρεζαν
ίσως
από τότε
που μικροί
δέναμε
πευκοβελόνες
γύρω στα δάχτυλά μας
και καμαρώναμε
εμείς
όλοι εμείς
οι ανήλικοι
αρραβωνιαστικοί
των δέντρων.

Λέξεις V ή Ο μουγκός ποιητής

Χωρίς να μιλώ
γράφω λέξεις
μόνο λέξεις
στο χαρτί
τώρα πια
αφού κι όταν εφώναζα
κανείς
δεν έστηνε αυτί.
Μένει μόνο
τώρα
κάποιος
να τις διαβάσει
μπας
κι ακούσει.

Λέξεις IV

Παίζω πάλι στο καζίνο
εθισμός
στα τυχερά παιχνίδια,
στη ρουλέτα,
αποφάνθηκε
η ψυχίατρος
συνείδησή μου
Κι εγώ απτόητος
συνεχίζω.
Μόνο που πια
δεν ποντάρω μάρκες.
Στο μαύρο
ρίχνω
λέξεις
κι όλο βγαίνει
κόκκινο.

Λέξεις ΙΙΙ

Όλοι καλοί
οι συνάδελφοι:
άλλος κουράστηκε
ν' ακούει
άλλος με τα κουπόνια
του θανάτου του
εγγράφει συνδρομητές
άλλος βαρέθηκε
να βλέπει.
Εγώ μόνος
με την τσάπα μου
συνεχίζω
να σκάβω οράματα
μπας κι εύρω
ξεχασμένη
μιαν αθανασία.
Και κατουρώ
ευτυχισμένος
πλούσια
πάνω σε λέξεις
όποτε
δεν τη βρίσκω.

Λέξεις ΙΙ

Πώς γεμίζω τις σελίδες
με δυο τρεις λέξεις
χάους
κι άπειρους τόνους
σιωπής;
Σαν ένας τυφλός
τη νύχτα
που νιώθει
το σκοτάδι του
ακόμα πιο
βαθύ.

Λέξεις Ι

Η διεύθυνσή μου
άλλαξε
δε μένω πια
εκεί
Μητρώνυμο πατρώνυμο
αλλιώτικα
δεν είμαι πια εγώ.
Και πίσω
από τις λέξεις
ποτέ πια
δε θα με βρείτε
πίσω από τις άδειες
τις γαμημένες
λέξεις.
Μου φαίνεται φιλόξενο
το θαρραλέο τίποτα
και βλέπω
πιο ξεκάθαρα
εδώ
τυφλός
την ορατότητα.

Η Καθαρίστρια

Γράφω σήμερα
δεκάδες μικρούς στίχους
σκόρπιους
και τους πετώ
εδώ κι εκεί.
Αύριο θα περάσει
η καθαρίστρια
να τις σκουπίσει
να ευπρεπίσει λίγο
το χώρο
την ανοικοκύρευτη
σκέψη μου
να συγυρίσει λίγο
τη γλώσσα μου
το χωριό μου
να τις μαζέψει
με το φαράσι
και να τις ρίξει
στα σκουπίδια
τις ρημαγμένες λέξεις.
Αυτή η ρουμάνα
καθαρίστρια
με τα δυο της παιδιά
στο δημοτικό
να κλαίνε και
να προσπαθούν
να μάθουν
την άγνωστη γλώσσα.
Αυτή η ρουμάνα,
η κριτικός
της λογοτεχνίας
μου.