Wednesday, January 03, 2007

Επιστολές

Γράφαμε όλοι
από μικροί
πάνω σε αποκόμματα
και σε πετσέτες χάρτινες
γράφαμε
για την αγάπη μας
χιλιάδες λόγια
όμορφα
χιλιάδες λέξεις
κι όνειρα
γεμίζαμε τετράδια
και κόλλες
και χαρτιά
και τα ταχυδρομούσαμε
σ’ άλλες αγάπες
άρρωστες
σ’ άλλες ναυαγισμένες.

Πολλά απ’ αυτά επέστρεψαν
μετά από χρόνια
στον πρώτο αποστολέα
κιτρινισμένα
γεμάτα βάσανα
και πίκρες
κουρασμένα
χωρίς να φτάσουν πουθενά
χωρίς να πούνε κάτι.

Άλλα μπερδεύτηκαν
και πήγαν
σε άλλους παραλήπτες
άγνωστους
γέμισαν τη ζωή τους
ψέματα
κι αγάπες άνυδρες.
Πολλά απ’ αυτά
γεννήσαν κι απογόνους
που γίνανε τώρα έφηβοι
κι απεγνωσμένα ψάχνουν
να βρουν
σε χαραμάδες συρταριών
τα πρώτα λόγια σπέρματα
τις πρώτες λέξεις πάθος.

Όσοι -πληρώνοντας
το κάτι παραπάνω-
τα στείλαν συστημένα
κέρδισαν
μια ηρεμία προκάτ
και ζουν οργανωμένοι
σε κάποιο διαμέρισμα
εργατικών πολυκατοικιών
εργάτες τώρα της σειράς
και των απωθημένων.

Υπάρχουνε και άλλοι
που τις επιστολές τους
τις πήρε ο αγέρας
και δεν τις έφτασε ποτέ
στον προορισμό τους
που δεν επέστρεψαν ποτέ
έστω με ‘άγνωστος παραλήπτης’
στα πρώτα χέρια.
Υπάρχουνε λοιπόν και άλλοι
που ζουν ακόμη
μέχρι σήμερα
με αμυδρές ελπίδες
κι όνειρα
πως βρίσκονται στο δρόμο
για κει που ξεκινήσαν
και κάποτε θα φτάσουν
μ’ όνειρα κι ελπίδες
υπάρχουν μερικοί
μονάχα λίγο πιο σκυφτοί
και πιο ξεθωριασμένοι.

Γράφαμε όλοι μια εποχή
γράφαμε σ’ όλα τα χαρτιά
χιλιάδες λόγια όνειρα
χιλιάδες πεινασμένα
γι’ αυτό ποτέ δε μάθαμε
πώς γράφεται ένα ποίημα.

5 comments:

dodo said...

"...γι’ αυτό ποτέ δε μάθαμε
πώς γράφεται ένα ποίημα"

Εσύ όμως το έμαθες...

Anonymous said...

εκπληκτικο

Θ. Βοριάς said...

Γράφαμε,
κάποτε κι επάνω στις παλάμες μας,
κι έρχονταν ο ιδρώτας να σβήσει
τη σημείωση...

Έβλεπαν οι άλλοι
κι έλεγαν πως ήταν οι λύσεις
του διαγωνίσματος.
Ποιός ν' αρνηθεί
και τι να φανερώσει;

Οι στίχοι,
γιατί τώρα σας το λέω,
στίχοι ήταν,
εκείνοι οι στίχοι
δεν χάθηκαν ποτέ,
χύθηκαν άπειρες φορές
στα πρόχειρα χαρτιά μας.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ

Anonymous said...

Και γράφαμε
και κρύβαμε
σε μυστικά συρτάρια..

Μάτι ανθρώπου
μην τα δει,
μάτι μην τα θωρήσει

Και γράφαμε
και σκίζαμε
κι' η λογική φευγάτη

΄Ομορφα χρόνια,
μαγικά,
τα νοσταλγουμε ακόμη......

el-bard said...

dodos
Ε! μην υπερβάλλουμε κιόλας...

anonymous
Ε! μην υπερβάλλουμε κιόλας...

vorias
Καλό. Μ' αρέσει το κλίμα του.

ιτς καλέ
γράφαμε...γράφαμε και τώρα νοσταλγούμε. Βέβαια! Να συνεχίσουμε όμως να γράφουμε.