Thursday, February 22, 2007

Εποχές

Πάλι παλεύεις
με την άνοιξη
λες κι είσαι
ο χειμώνας.
Άστη να πάει στην ευχή
άστη να μας νικήσει
άστη να βγει
μονάχη της
στους δρόμους
και να πανηγυρίσει
με οσμές
να στολιστεί
με χρώματα
άστη να δούμε
αν μόνη της μπορεί

δεν ωφελεί
εσύ να αντιστέκεσαι
και να σκιαμαχείς
για έναν στίχο
για την απίθανη εκδοχή
ότι μπορεί και να νικήσεις
άσε που
στίχος
και άνοιξη μαζί
μπορούν να γίνουν
πρώτης γραμμής
σειρήνες
και τότε
άντε να ψάχνεις
σε ποια κεραία να δεθείς
να μη σε πάρει
ο χρόνος.
Άστη λοιπόν να δούμε
το μπορεί;

κάνε της χώρο
δώσε της γήπεδο
μην τόσο στενά
μαρκάρεις
να δούμε
αν το μπορεί
να μας φυτέψει
έρωτα
έτσι όπως το ’κανε παλιά
τότε που ήταν νέα.

9 comments:

kyriaz said...

Έχω απ' την εποχή των ερώτων
να γυρίσω από ποίημα σε ποίημα
για τη γύρη της ψυχής...

pythia said...

τι όμορφα χτυπάει η καρδιά του ποιήματός σου, τι όμορφα που δλινει ρυθμό και στις άλλες καρδιές...

pythia said...

συγνώμη, αντί για δλινει... δίνει!

el-bard said...

kyriaz, pythlia

Ευχαριστώ.

συγγνώμη: pythia

Anonymous said...

Σε τούτη τη σελίδα, όχι στην άλλη, κάνω στάση, el-bard. Μη με παρεξηγήσεις, αλλά να, ο συμπυκνωμένος χυμός που πάμε συνήθως στον άρρωστο, όταν τον επισκεπτόμαστε στο νοσοκομείο, έχει και το νόημά του. Κι ας είναι πιο υγειινός ο φυσικός. Χαιρετώ σε.

scalidi said...

το ποίημα είναι τόσο μουσικό και ωραίο, αλλά να υπενθυμίσω κάτι για καλό και για κακό: Γερός όχι Γέρος...

Θ. Βοριάς said...

να μας φυτέψει
έρωτα

να δεθούμε
και στην κεραία...


η άνοιξη μας σαγηνεύει
μπροστά στους γκρεμούς
στις μεγάλες αγκαλιές της.

Alexandra said...

αισιόδοξο και γεμάτο θετική ενέργεια... επιτέλους!

βαρέθηκα τη μιζέρια.

dodo said...

"δεν ωφελεί
εσύ να αντιστέκεσαι
και να σκιαμαχείς
για έναν στίχο..."

Κάνε αλλιώς, αν μπορείς!...